Flottustu hlutirnir mínir

Það er eitt það hallærislegasta sem ég sé þegar fólk er að telja upp uppáhalds hlutina sína í blöðum og tímaritum. Það er kannski ágætis lestur sem slíkur, en þegar koma þarf því rækilega á framfæri hvað allt kostar, verður þetta alveg ótrúlega hallærislegt.

GSM-sími, Nokia - 50.000 krónur. Stóll úr flottustu (ljótustu?) húsgagnabúð í Reykjavík - 34000 krónur, Úr Raymond Weil, eða amma'ns - 65000 krónur. Gönguskór dýrasta og flottasta sort, 45000 krónur. Ekkert smá hallærislegt.

Af hverju þarf að taka fram hvað allt kostar? Er það til að sýna okkur pöpulnum hvað þetta fólk sé ríkt og hafi efni á dýrum hlutum? Eða ertu bara ekki maður með mönnum nema að þessir hlutir kosti formúgu fjár ogþ ú þurfir að setja allt á Visa rað til að meika þetta?

Efnishyggjan er að komast á alvarlegt stig þegar við þurfum að láta alla vita af því hvað hitt og þetta kostar. Ég grobba mig af því hvað hlutirnir sem ég kaupi eru ódýrir. Vá hvað ég hlýt að vera hallærislegur.

Og svona í lokin, þá eru þetta uppáhaldshlutirnir mínir:

Kaffibolli úr Góða hirðinum - 100 krónur

Skór úr Sappos - 1000 krónur

Súpuskál úr skranbúð í Stokkhólmi - 400 krónur

Tappatogari úr Tiger - 400 krónur

Athugasemdir

[Rúnar Birgir Gíslason, 21.5.2007 kl. 09:11]

Sammála þér Kalli, skil aldrei afhverju verðmiðinn þarf að vera með.

Danir eru reyndar mikið fyrir að tala um hvað eitthvað kostaði, en það er alltaf hvað þeir fengu hlutina billigt.

[Guðný Jóhannesdóttir, 21.5.2007 kl. 09:29]

Ekki gleyma miðanum góða það kostaði nú ekki nema 2000 kjell og breytti öllu ;) já ég er sammála því að við þættum frekar hallærisleg þegar við færum að telja upp okkar uppáhalds hluti og hvað þeir kostuðu.