Af knattspyrnulandsliðinu - Jolli, vertu þú sjálfur

Það hefur verið fróðlegt að fylgjast með umræðunni eftir landsleikinn dapra gegn Liechtenstein nú um helgina. Flestir eru sammála um að árangurinn var óásættanlegur. Upp hafa komið raddir um að þjálfarinn eigi að hætta og menn varpa nú fram allskonar spurningum um hæfi hans í þjálfarastólnum.

Knattspyrnumaðurinn Eyjólfur var sterkur á líkama og sál, hann bjó yfir gríðarlegu baráttuþreki og lagði sig 100% í þá leiki sem hann spilaði. Menn eru sammála um að sú virðing sem hann ávann sér náði langt út fyrir raðir knattspyrnumanna. Mér þótti það því spennandi kostur á sínum tíma þegar hann var ráðinn landsliðsþjálfari. Að hann gæti miðlað þessum einkennum sínum inn í landsliðið og smitað leikmenn af þeirri áræðni og yfirvegun sem einkenndu hann sem knattspyrnumann.

Það er gullin regla fyrir þjálfara að þeir eiga ekki að vera aðrir en þeir eru. Að vera ekki að taka þjálfunaraðferðir eða skapgerðir annarra þjálfara og heimfæra þær yfir á sig, heldur tína út það sem manni þykir áhugavert og aðlaga það sínum eigin karakter.

Kannski er Jolli orðinn of mikill þjálfari, kannski hefur hann fjarlægst uppruna sinn og karakter sem boðar ekki gott.

En burt séð frá því þá er Eyjólfur Sverrisson toppmaður og á stuðning minn allan. Við skulum sjá hvort að úrslitin gegn Svíum verði ekki hressileg, annað hvort gerist eitthvað óvænt, eða liðið heldur áfram á sömu braut.

Ég hlakka hins vegar til að sjá einhvern sprækan eins og Hannes Þ. t.d. taka sæti fyrirliðans á vellinu og þá fáum við að sjá hreyfanlega, baráttuglaðan og sterkan leikmann, rétt eins og við gerum kröfur um að landsliðsfyrirliðinn sé. Hann hefur bara verið á bölvuðu joggi hingað til og Palli Ragnars eða Árni Stefáns væru löngu búnir að sparka í rassgatið á honum!