"Breyttur heimur", við ferðuðumst á okkar eigin ábyrgð!!

Eins og það er nú æðislegt og nauðsynlegt að líta upp úr daglegum verkefnum og komast í frí, er alltaf hreint lang best að komast aftur í rútínuna sína.

Við komum heim frá Köben á laugardaginn eftir æðislega daga þar undanfarið.

Frasi ferðarinnar "Breyttur heimur" kom upp í hendurnar á okkur við brottför út Leifsstöð. Eins og allir vita er ekki nauðsynlegt að hafa vegabréf meðferðis þegar maður ferðast á milli norðurlandanna þó það sé vitaskuld æskilegt. Við hjónin ferðuðumst í fyrra til Stokkhólms á debetkortunum okkar án þess að neinar athugasemdir væru gerðar.

Við innritun í Leifsstöð í síðustu viku, tók á móti okkur roskin kona í bási Iceland Express. Sú var nú ekki á því að helypa okkur í gegn á debetkortunum okkar og krafðist þess að við hefðum önnur skilríki við höndina. Við mölduðum í móinn og sögðum að það nægði að vera með skilríki með mynd og það höfðum við sannarlega. Hún þráaðist við og sagði við okkur að það væri nú breyttur heimur sem tæki á móti okkur þarna úti og hann væri nú sannarlega ekki sá sami og hann var fyrir ári síðan. Þetta þótti okkur skondið og ekki síst hvernig hún talaði í umvöndunartón við okkur eins og við hreinlega fylgdumst alls ekki neitt með stöðu heimsmála.

Hún ætlaði sannarlega að negla okkur með því að hringja í öryggiseftirlitið, gerði það og þar var henni greinilega sagt að þetta væri allt í lagi. Hún varð þó að bjarga andlitinu, ekki gat hún alveg gefið okkur iðagrænt ljós á þetta eftir að hafa sagt okkur frá þessum breytta heimi. Þegar hún lagði símtólið á aftur, sagði hún með all nokkru þjósti; "ja þið gætuð lent í vandræðum hérna uppi, en þið verðið að hafa það á hreinu að þið ferðist algjörlega á ykkar eigin ábyrgð!!!!"

Þetta þóttu okkur tíðindi, við sem héldum að svona dagsdaglega þegar fólk er að fara á milli landa, að það ferðaðist á sína eigin ábyrgð, en þetta gerði okkur líka ljóst að í fyrra áður en heimurinn breyttist svona svakalega, ferðuðumst við á ábyrgð Iceland Express hlýtur að vera.

En þess ber að geta að við fengum hvergi athugasemdir við þetta fyrirkomulag, hvorki í öryggisgæslunni í Keflavík, eða innrituninni á Kastrup á leiðinni heim.

Þess má geta að þessi ágæta kona gerði ferð okkar innihaldsríkari fyrir vikið, því frasinn "þetta er nú breyttur heimur" var margbrúkaður í Damörku við hin ýmsustu tilefni.

Athugasemdir

[Rúnar Birgir Gíslason, 13.8.2007 kl. 15:01]

Það er merkilegt sumt starfsfólk á svona innritunarborðum. Á Billund eru þeir alltaf með vesen. Eitt sumarið fórum við með Heimsferðum eða Plúsferðum eða einhverju álíka í gegnum Billund. Við mættum með okkar vegabréf sem hefur gilt hvar sem er sem skilríki til að komast í flugvél. Konan á borðinu harðneitaði, sagðist þurfa gult blað sem ferðaskrifstofan sendi í pósti. Hefði tekið mig ca 5 mín að falsa það hefði ég viljað.

En fyrir náð og miskun fengum við að vera standbyfarþegar og fá að fara með ef það yrði pláss. Sem betur fer voru svo sætin laus sem við höfðum borgað fyrir svo við fengum þau.

En án vegabréfs ferðast ég aldrei, sama hvert ég fer. Það er tekið gott og gilt hvar sem er. Pólskir landamæraverðir þurftu þó að hugsa sig um þegar þeir sáu það um árið.

[Karl Jónsson, 13.8.2007 kl. 15:41]

Grískur þjálfari að nafni Nick Paschalis sem var hér á landi 93 - 95, var flughræddur með eindæmum og sagðist alltaf bera vegabréfið á sér þegar hann færi í flugvél "so they can identify the body", sagði hann og var viss um að hver einasta flugferð sem við fórum í, væri hans síðasta.