Líflegur stjórnmálamaður fallinn frá

Það var einhvern veginn þannig að maður lagði alltaf við hlustir þegar Einar Oddur tjáði sig um málefni líðandi stundar. Það eru því miður all margir stjórnmálamenn sem hreyfa akkúrat ekkert við manni, en Einar Oddur var sannarlega ekki einn af þeim.

Hann var rökfastur, samkvæmur sjálfum sér og hafði sjálfstæðar skoðanir á málunum og kom þeim á framfæri.

Pabbi og hann þekktust síðan í verkalýðsbaráttunni hér í denn. Báru mikla virðingu hvor fyrir öðrum, það var greinilegt á máli þeirra beggja. 

Ég minnist þess þegar ég var að vinna á Hótel Stykkishólmi að mig minnir sumarið 2002, en þá hélt þingflokkur Sjálfstæðisflokksins þingflokksfund í Stykkishólmi. Einar Oddur og Sigrún Gerða dvöldu þar á hótelinu eins og aðrir, en voru nokkra daga í viðbót þar sem framundan var norrænn þingmannafundur sem einnig var haldinn á hótelinu. Einar Oddur var tíður gestur í lobbýinu hjá mér og við tókum oft tal sama. Eitt sinn var hann að rifja upp samskipti hans og pabba, segja sögur úr samningaviðræðum fyrri ára, þó sér í lagi í kring um þjóðarsáttarsamningana. Ég spurði hann að því hvort að þeir hefðu ekki tekist hart á? "Kalli minn, við tókumst ekki á, við sömdum", sagði hann þá og bætti við að menn hefðu lagt sig fram um að finna lausnir, ekki deila.

Einar Oddur var ötull talsmaður Vestfjarða, vestfirðingar áttu þar hauk í horni og hann lagði sig fram um að halda umræðunni um vanda svæðisins á lofti, en var samt laus við slagorðapólitík og popúlisma í málflutningi sínum.

Það er sjónarsviptir af honum karlinum og ég votta Sigrúnu Gerðu og öðrum aðstandendum mína dýpstu samúð.